De warrege woenzich
Ik zie: traone, mèr di zin nie de traone die ik de afgeloeëpe daach hép gezie:. Traone van vreucht, traone van verbaazing, traone van verwónderring, traone van óntroe:ring. Nee, di zin tótaal ander traone. Di zin traone van verdriet, ècht veul verdriet, veul verdriet.
Ik zit nééve Lisette in de kéérek. Tis hallef éllef èn we zin béj ’t afsjéjt van Lieneke de Leeuw, sjònmooder van min zus Ellen, vaader van zwaoger èn kammeraot Geert èn mooder van kammeraot Henk. Óns dörskes hébbe we lèkker in bét laote ligge èn maage vandaach utjslaope. Oomaa Mia lit éfkes óp. De klòkke lèùje èn ik kie:k um méj hin. Veul mènse, hél veul mènse èn ók nòch veul die geestere nòch laat óp pa waare. Tòch zin ze der nòw ók, èn zò huu:rt ’t sich. Klasse. Dievèrze knikke van hèrkénning mach ik gééve èn óntvange. Wa vóllecht is ’n sjitterende dienst mi sjòn hèrrinneringe èn tòch ók wér de nie te misse lingk mi de vastelaovend. Sjòn gesprooke dur keplaon Roger. De dievèrze béjdraage zin sjòn èn ók Henk èn Geert hébbe sjòn, indrukwèkkende weurt veur Lieneke. Sjòn èn verdiende weurt.
Waar jij verscheen
Scheen de zon met je mee
Geen tijd voor verdriet
Maar elke dag omarmd
En altijd vrolijk
Hoe jij dat voor elkaar kreeg
Met oneindig veel moed
Leven is niet fair
(Tèkst utj ‘De weg’ van Guus Meeuwis)
Nao ’t stèèreve van Lieneke bén ik saame mi Lisette béj Bart óp bezuu:k geweest. Ók Henk èn Geert waare dòrbéj ènweezich. Ik hép ur toe gevraocht wa se vónge wa ik mi min prinsesjap moos doe:. De weurt die zéj méj toe gaave um prins te blie:ve èn vurral te geniette vóng ik zò finj èn ze hébbe méj gesteunt in min doe: de afgeloeëpen titj. Ók dè zéj besloote um afsjéjt te neeme van Lieneke nao de vastelaovend vóng ik netuurlek goe mèr getuu:cht van groeëte klasse èn wardeer ik dòrrum eenórm. Bart, Henk, Geert, di zal ik nòjt èn te nimmer vergééte. Dangk òllie wal.
De uurste verhaole mach ik wér vertélle övver de afgeloeëpe daach. Wéj zitte èn de (kòffie)tòffel béj Goejje. Érgeestere lie:p ik hier nòch as nar van Medelo Narragoniam rónt, nòw hébbe we afsjéjt moette neeme van ’n sjòn mèns. Dè is ’t lééve. Veul mènse kómme óp óns af um te vraoge woe de vastelaovend is gewees. Af èn toe vuu:l ik méj bezwaort want we zitte hier netuurlek nie vur méj. Mèr al gòw óntsté der enne sfeer van gemoeddelekhétj èn utjéjndelek wért ‘t, woe gèk ’t ók mach klingke, gezèllich. Tis hòst dréj uurre in de middich as we as ieën van de leeste óp husj èn doe:. Sòmmigge dinger blie:ve ‘tzèllefde. ’t Gezin De Leeuw mi ènhang gòn afsjéjt neeme van Lieneke. Ik roe:p ze nòch nao dè zéj strakkes wèlkóm zin. Dè weete ze, mèr ik roe:p ’t vur de zeekerhétj nòch nao. Ik hoop ècht dè se nòch éffe kómme.
Wèlkóm zin béj ’t tradiesjooneele afsjéjt béj de prins óppe woenzich nao de vastelaovend. Nòrmaal is di béj de prins tusj. Mèr ’t ènbót van minne klasse atjuudant um dè béj em in de lóts te doe: koos ik netuurlek nie wéjgere. Énnech naodél zitter hier wal én… ’n fésje béj de Hangtafel tusjgehaawe is ’n fésje zónder vaaste slutjingstitj, alhoewal, naodél…?
As Lisette èn ik ènkómme béj Mark zitte er al veul lijje van de Kieveloeët mi ènhang gezèllich béj mekaar. Ik loeëp rónt èn gééf iedderieën de hant òf knoe:vel. Ók de sjònfemiellie is ter èn óns mam is der ók. Ik vat nòch éffe ’t woort um dernao te geniette van ’t gezèlsjap. Ók hier vat ik min moomèntjes dè ik éfkes èn de zéjkant stao èn in méj ópnim wa ik hier zie. Èn wa ik zie is ’n fentasties gezèlsjap. Netuurlek min sjònfemiellie, netuurlek óns mam, netuurlek de nie te misse Erwin Daems èn Bianca, di kieër óppernééj as barman èn barvraow (wòr ik netuurlek wér niks vannaf wees) èn dan netuurlek de lijje van de Kieveloeët mi ur ènhang. Ik gao ze ieën vur ieën af èn haal in min gedachte hèrrinneringe óp van diezèllefde persoon övver de afgeloeëpen titj. Stuk vur stuk, zónder utjzóndering zin ’t die:rbaare persoone gewórre. Wa is di ’n sjitterende klup mènse. ’n Klup mènse die snoejhart ’t ganse jaor dur beezich zin mi mèr én ding: “Hoe kanne wéj de Méélse vastelaovend óp ’n zò goe meugeleke menie:r ewéchzitte. Ik hép di afgeloeëpe jaor in de luukse vipstoe:l óp de uurste rééj mee maage maake. Èn mènse, zéj verdienne al min respèkt. Èn zeeker nao de afgeloeëpe kórroonajòrre was ’t vur de Kieveloeët dréjdubbel zò zwaor, mèr wa hébbbe we der enne gewèldigge vastelaovend aachter de ruch. Ge mérrekt ók èn iedderieën dètter ’n bepòlde laast van de sjaowers is gevalle èn dè ter vandaach genoote mach wéére zónder zèùrech. Sjòn um te zie: dè ze dè dan ók mi vólle teuch doe:. Klasse mènse!
Mark hi ’n fantasties befèt gereegelt èn de pilskes smaake goe. As nao verloeëp van titj óns Ellen èn Geert nòch binnekómme kan minnen aovent nie mér kepót. Sjitterent is ’t as óp ’t énjtj Geert nòch de miekrefoon vat èn der nòch ’n paar aawverwétste Knoetsòrre-hits utjknalt. We geniette ók as Fenne, Pleun èn Amber ur lietje nòch gòn zinge èn as dan de bekéénde toon van de sjótse rutj wér klingke dan wittege woelaat ’t is. Tis laat, ’t wért laat èn ’t wért nòch latter… mèr wa is ’t gezèllich èn ge mérrekt èn iedderieën dè ze ’t moomènt van nao husj gao èn ’t utjstèlle zin. Want dan is ’t inèns ècht gedao. Dan is ’t ècht afgeloeëpe. Roy Jacobs èn Lonneke hébbe vólleges méj wal dréj kérre de jas èngedao um nò husj te gao, mèr de jas ging ók nèt zò dik wér utj. As leeste stòn we mi zen alle èèrem in èèrem béj ’t lietje ‘Geneet van ’t laeve’ van Sjef Diederen. Óppernééj ’n passent èn sjòn afsjéjt van enne sjitterenden dach, ennen dach vól utjerste, ennen dach um nòjt te vergééte. In al ur fassètte. We gòn nò husj, tis sjòn geweest.
Hòjje femiellie,
Hòjje Kieveloeëters,
Hòjje vastelaovend,
Hòjje Lieneke.
Koester ‘t vléjje, verheuch òw óppe toekómst,
mèr geniet nòw saame van dizze vastelaovend
Prins Erwin I