De dóldwaaze dinzich - De afslutjing
We maake óns vérrich vur ónze wandeling nòr 't Kievelmènneke. Aachter Goe Gehusseld stèlle wéj óns vur de leeste kieër òffiesjeel óp. Ik mérrek dè ik 't allemòl spannent ving. Saame mi minnen atjuudant hébbe we hél wa spésjaals im pètto. As de uurste toone van Goe Gehusseld klingke, beginne we te loeëpe èn maake we óns óp vur de afslutjing. Béj 't Kievelmènneke sprékt uurst vòrst Ron alle ènweezigge toe um vervólleges 't woort èn méj te gééve. Tis stil, meusjstil as ik 't woort neem. Sjòn, dè is krèk wak wao. As ik ènkóndich dè ik 'n óndersjééjing wil truchneeme die ik dizze vastelaovent hép gegévve, wért 't NÒCH stiller as stil. Wa gé die prins nòw tòch doe:? Mènse kie:ke mekaar èn... wòrrum? Ik vervóllech: “As prins van de Kieveloeët hép ik den ieër um 'n hògger óndersjééjing te maage utjréjke, naamelek den druppel. Dizze verdient netuurlek óns mam, zéj verdient der wal twieë. Mèr ik dingk dètter nòch wa hògger is veur óns mam èn dè is dè zéj ziet dè urre zoon as prins van de Kieveloeët den druppel utjréjkt èn ur daochter Ellen.” Want in min oeëge verdient zéj dees. Ge hét nie veur 't kiezze wie òw zeuster wért mèr den bant die ik mi Ellen hép ving ik zò sjòn èn zò biezónder dè ik dees óndersjééjing èn iedderieën, mèr ók èn Ellen wil toone.
Nòdè ik alles gezi hép nimt minnen atjuudant de óndersjééjing van Ellen òffiesjeel in èn mach ik den druppel èn Ellen övverhandigge. Mi éjge weurt perbeer ik den druppel nòch persoonleker te maake. De knoe:vel die ik dernao van ur krie:ch, èn de knoe:vel saame mi óns mam, ving ikzèèlef 'n fentastiesse afslutjing. Mi sen dréjje. Gerakt, want we misse der netuurlek énne, mèr òh zò sjòn. Dangkewèl mam, dangke Ellen. Dangk, dè dur òllie inbréng dizze vastelaovent hél bezónder waar.
Èn dè ur béjdraage èn ènweezighétj vur méj dizze vastelaovent hél belangriek èn sjòn waar hép ik perbeere utj te drukke in 'n kedoo. Ik hép enne steek van glas laote maake mi 'n footoo derin verwérrekt van minéjge, Ellen, mam mèr ók van ónze pap. Mi dòrónder de spreuk van méj as prins van di jaor. Al zéch ik 't zèèlef, di is 'n hél bezónder èn sjòn kedoo. Gelukkich vinge Ellen èn óns mam di ók èn hi 't óndertusse 'n (nie te misse) plèkske in óns woonkammers gekrigge.
As ik dernao utj de knoe:vel kóm èn róntkie:k, zie: ik dètter mieër ènweezigge dees afslutjing kanne wardeere. Sjòn um te zie:. Ik kie:k aachter méj èn zie: enne tevreeje veurzitter. Atjuudant Mark knikt èn kléjjingman René knikt. Vòrst Ron géft méj enne sjaowerklóp. Tis goe zoeë. Nee 't is, èn ik wit dè ik di woort dik gebruuk, mèr tis nòw émmel zoeë, tis fentasties!
Ik mach béj 'n vlach gòn stao, èn saame mi de Véngneuze èn de Kéjsjeut laote we allemòl én vlach zakke. ‘t Kievelmènneke kiekt tevréjje toe.
De meziek klingt èn we maake óns óp veur de truchwéch nòr óns kluphusj.
Koester ‘t vléjje, verheuch òw óppe toekómst,
mèr geniet nòw saame van dizze vastelaovend
Prins Erwin I