De maagiesse (Dólle) mòndich
De Heere - De (zòveulste) verrassing
De sjrik zitter goe in. Nie ellieën béj méj, mèr ók alle mènse die in 't kefee zin béj de Heere. Fred van Goe Gehusseld, sté óp 't poodiejum èn hi óns sjuust bekééntgemakt dè Goe Gehusseld gé stóppe as hòfkepèèl van de Kieveloeët. Héj dee 't óp 'n menie:r wa iedderieën rakte. Allieën mèr vraogende blikke in 't kefee.. “Wa gebeurt hie:r?” Ik kie:k nò veurzitter Rudy mèr héj halt ók zin sjaawers óp. Héj wit 't ók nie. Ik raak in peniek. Wa hép ik gedao dè in min prinsejaor hie:r de hòfkepèèl van de Kieveloeët beslutj dermi te stóppe. Wa is de reeje? Wòrrum? Nao 'n stilte die wal 'n uu:r leek te duurre gé Fred witjer. “Mi dizze prins kanne we nie langer durgao as Hòfkepèèl van de Kieveloeët.” Nòw brékt méj 't zwieët utj. 't Hi dus wal mi méj van doe:. “Hoe dan? Wa hép ik gedao?” Fred vervòllecht: “Dizze prins löt övveral zin traone de vréjje loeëp èn dörrum hébbe wéj besloote um te stóppe as hòfkepèèl … mèr witjer te gao as … 'dweilorkest’. Iedderieën sjie:t ópgeleucht in de lach, zeeker ik. Wa enne joeks, wa enne suupper joeks! Alle mènse zò in de peniek zien te krie:ge um dan hiermi te kómme. Fentasties! Alle lijje van Goe Gehusseld hébbe dan ók ennen dwéjl béj zich èn zwèèje dòrmi in 't rónt. Ge ziet èn ur dè se der joeks èn hébbe, umdè urre wiets suupper gelukt is. Ik mach as prins nò vurre kómme èn ik wéér óndersjééje. Ik mak der mee gebruuk van dè ik 't 'n eenòrme ieër ving um prins te maage zin van di 'dweilorkest’. De toon is gezit. Tis nòch nie éns in de middich èn we hébbe 't allemòl al maage belééve.
't Moomènt as ge aachter Goe Gehusseld maacht klaorstao um te vertrékke, ving ik enne hélle bezóndere. Gröts kie:k ik um méj hin èn as de uurste toone van ur meziek klingke, gòn de haant wér óp mekaar. As ge der al génne zin in hét, dan kumt dè nòw. As tè nie koomt kannege der bétter mèr mi stóppe èn 'n wiekkèntje Weene boekke, want dan gé 't nòjt mèr kómme. We zin ónderweeges nò de Goejje. Nòr 'n óntbéjt, geórganiezeert dus Medelo Narragoniam. Èchte vastelaovesmènse, èchte Kieveloeëters, die ik al wardeerde, mèr de afgeloeëpen titj nòch mieër bén gòn wardeere. Mèr ók ónderweeges nòr 't femielliemoomènt. Ik mèrrek dè ter tòch wa spanning ópzit béj méj.
Koester ‘t vléjje, verheuch òw óppe toekómst,
mèr geniet nòw saame van dizze vastelaovend
Prins Erwin I