De vrooleke vréjdich - Machsövverdacht van Pieël èn Maas èn waagereechte.
Zòas gewoonlek bén ik wér nèt wa te laang blie:ve hange béj de Heere èn bén dus ellieën tusj gewees um te zégge dè ik… wir nòr de Heere gao. Lisette kéént me gelukkich bétter as ik. We gòn mi de bus nò de machsövverdracht in Èchel. Veul Méélse réjje mee wòrónder ingkele aaw-lijje. Vur méj is ’t spésjaal dè te machsövverdracht in Èchel is, umdè ónze pap hier fértich jaor èn de sjool hi gestao. Veul Èchelse mènse hébbe béj em óppe klas gezééte, dus ik bén benééjt waffer ennen aovent ’t wért. De bus stópt in Èchel, krèk veur ’t husj van Ves èn Marjan Wilms. Ves is aaw-kòlleega van ónze pap, dus ik mee rènne nò zin husj. Ze maake èntoezjast de deur oop èn gòw gééf ik ur twieë prinseplétjes. Geniet dervan ruupt Ves óns nòch nao as we ènloeëpe nòr ’t Erf. As ik dòr binnekóm is al mee de uurste verrassing. Erwin èn Bianca, nèt wie Mark èn Anneke zin ènwizzich. Sjòn um te zie: woe zéj dizze vastelaovend mi óns meevie:re. Al gòw hèrkén ik ingkele ander prinse èn mi Leon, prins van Èchel, dringk ik al gòw ’n pilske. Gòwgenóch wéére we óp ’t poodiejum verwaacht. Eum beurte mach de prins béj de prizzentaatoore van dienst kómme. Robert Janssen èn burgeméster Wilma Delissen. Zéj hébbe wa veurinfòrmaasie gekrigge van de vastelaovesverénneginge. Zò kumt ieddere prins èn zin trékke, èn óp ’n gegééve moomènt huu:r ik minne naam. Mi Robert hép ik óp ’t prinsetrèffe in Remeunt de gansen titj gebuurt èn burgeméster Delissen haa ik óntmoet óp ónze fentastiesse Bónten Aovent, die ók béj ur den indruk aachtergelaote haa. Ik vuu:l me tusse de twieë wal óp min gemèkske èn as Robert begeent övver ónze pap géftjie méj gewoon de miekrefoon. Ik reecht me netuurlek uurst óp de Kieveloeëters, dernao óp alle ènwizzigge vastelaovesvierders mèr spésjaal óp de Kemphazen, de vastelaovesverénneging van Èchel. ’t Wért stil èn ik kan min verhaol vertélle. Dè ‘t ’n ieër is um de sluttel in Èchel te krie:ge umdè ik de zoon bén van méster Verheijen èn dus Èchel ’n wèèrem hart toedraach. Óndertusse hèrkén ik veul bekéénde Èchelse mèr ik zie: ók ingkele mènse verbaast kie:ke èn kóntakt zuu:ke mi zinne of urre nòbber. ’t Makt indruk èn as ik minne spreuk utjléch zòdè ónze pap tòch ’n bietje ènwizzich is, kumt der applòws. Min verhaol krie:cht ók de goekeuring van de burgeméster èn ze övverhandicht méj de sluttel. WE HÉBBEN UM! As alle prinse èn prinsèsse zin geweest èn de sluttels hébbe gekrigge, loeëpe we nòch ingkele póllónéézes. Mèr ik wil éjgelek zò gòw as meugelek nòr den hoe:k wòr de Èchelse stòn. Saame mi minnen atjuudant loeëp ik die kant utj. Wa dòr gebeurt is fantasties, èn bezèùrecht méj in dien bloethieëte zaal hénnevèl. Iedderieën klamt méj èn èn hi wal ennen annèkdoote övver ónze pap. Annèkdootes van em as lie:raar mèr ók hoe héj butje sjool was. Ik huu:r de mést biezóndere verhaole èn ik ving ’t ok biezónder jòmmer dè ik te huu:re krie:ch dè te bus der is. Ik nim afsjéjt van de Èchelse èn gao nòr de bus mi ’n ruchzak vól verhaole övver ónze pap. Zèèlefs minnen atjuudant is zieër ónder den indruk van watjie te huu:re gekrigge hi. Fantasties!
Maar papa, ik lijk steeds meer op jou.
Papa, ik hou steeds meer van jou.
Papa, ik lijk steeds meer op jou.
(tèkst utj ‘Papa’ van Stef Bos)
Kóm óp prins, trappe, kóm óp, ge leecht aachter. Dizze ènweezjinge krich ik nò minne kóp geslingert. Ik zit óp enne fiets, nie minnen éjge fiets mèr óp ’n sórt bie:rfiets. We zitte béj John Evers in de lòts èn dizzen aovent in ’t waagereechte. ’n Féstaovent wòr de prinsewaage óp enne luudiekke menie:r ónthult wért. Umdè ik géér óp enne wielrènfiets zit, hi de waagekemissie vur dizze varriejant gekózze. Woe harder dè ge fiets, hoe érre dè bie:rglas nòr òwwe mónt drèèjt, èn dus woe érre ge dè pilske leech hét. Ik mérrek mee dè ik nò ’n titje de pedaale nie mér èngerakt hép èn verleesj dus al mee minnen uurste wétstréjt. Jòmmer mèr heelaas èn gao mèr èn de bar stao. Hieraachter sté alwér enne groeëte verrassing. Maot Erwin die de barman is van dizzen aovent. Klasse zòas héj dizze vastelaovend saame mi óns èn ’t belééve is. Utjéjndelek hébbe we enne fentastiessen aovent gehat as we um én uurre óns óp husj èn doe:. Inèns wért der in de rèmme gekneepe óppe Dóngk. Al ingkele Kieveloeëters stòn óp ’t fietspa. We stóppe èn klimme van ónze fietse. We vuu:ge óns béj de ander èn zitte ‘Lééve de Kieveloeët’ in. Ik bén getuu:ge van ’n jòrrelange tradiessie. Prins Peter van 2007 èn zin gezin wéére ‘wakker’gezónge. Nao ingkele menutje gé de deur oop èn wéére we binnegelaote. Ingkele flèsse bie:r wéére genutticht èn ’t énne sjònne verhaol nò ’t andere sjònne verhaol wért vertéélt. Vastelaovend is ennen titj van tradiessies, en di is enne hélle sjònne. Dangk Peter èn Christie vur de gastvréjhétj. We klimme wér óp óns fietse èn gòn tevreeje óp husj èn. Wa enne sjònnen dach.
wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage 'k
heb de banden vol met wind
nee ik heb ja niks te klagen
wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
'k zol haost zeggen, jao het mag wel zo
(Tèkst utj ‘Op Fietse’ van Skik)
Koester ‘t vléjje, verheuch òw óppe toekómst,
mèr geniet nòw saame van dizze vastelaovend
Prins Erwin I