Bezuu:k zèùrechsèntrum

Tis alwér dónderdich. Vurraf zin al ingkele aaw prinse teege méj: “Geniet dervan, want ’t is zò vurbéj”. Ik ving ’t nòw al rap gao èn dan moette dréj dólle daach nòch beginne. Wa gé ’t gééve. We stòn in ’n kléénj kèmmerke in ’t zèùrechsèntrum wòr we waachte óp ’t sinjaal um de bezuu:kersruumte van ’t zèùrechsèntrum binne te maage.

We zin ‘t ‘dreigestirn’ van De Kieveloeët, vòrst Ron, atjuudant Mark, de prins van dienst, èn vandaach zin we saame mi rò van élleflit John. Dan krie:ge we ’t sinjaal um ónder de klangke van de Haalese hòfzèngers ónzen èntree te maake. ’t Is lèkker druk èn mee zie ik al ingkele bekéénde. Nao óns oopeningswoort kumt ter ’n giegantiesse taart èngereeje. Ik sjrik méj ’n hoetje, want die taart is vurzie: van ’n giegantiesse afbilding van méj. Ik mach ‘min éjge’ in stukke snéjje èn we brénge de stukskes taart nò de mènse toe. Óndertusse buurt ik wa mi ingkele èn ’t wért al gòw wér gezèllich. De Haalese hòfzèngers wòrrónder de in Méél bekéénde ‘méster Dings’ zèùrechde vur de muuziekaale umlisjting. Dan wéér ik nò vurre geroe:pe um saame mi de vòrst èn minne atjuudant gehaktbèl te gòn pruu:ve. Èlleke afdélling hi ’n gehaktbal gemakt èn dizze sjòn ‘verpakt’ èn óns èngebòjje. Wéj maage de gehaktbèl tèste óp smaak èn óp prizzentaasie. Ze smaake allemòl ééve zò goe, èn de prizzentaasie is ééve zò tóp. Nò spoetberò zin we der tòch utj èn de winnaars wéére nò vurre geroe:pe.

Ók hébbe we hier ’n òffiesjeel moomènt geplènt. Ik wil hél géér Lies Snijders óndersjééje. Lies was ’n tròwwe voetbalsuupòrter in den titj dè ik in ’t uurst van RKMSV moocht voetballe. Ze was ’n bietje fèn van méj èn ik bén ók enne groeëte fèn van ur. Toe ónze daochters dan ók mi ’n dur ur gebrééjde pónsjoon nò sjool lie:pe, was ik dòr suuppergröts óp. Ók krich ik vruugger nò de wétstréjt enne lekkere knoe:ve èn dizze kriech ik nòw ók umdè ik ur de óndersjééjjing hép övverhandicht. Vur méj, mèr ik zie èn ur straolende gezeecht ók vur ur, ’n fentasties moomènt die ik eenòrm koester. Dan stoeët minnen atjuudant me in de zééj. Ik kie:k óp èn zie iemmes binnekómme die ók óp min lisjke sté. Tis naamelek Jaques Simons. Héj is de ploechléjder van óns fietsklupje ‘vurutj nòch énne dan’. As we ’n wiekkèntje wéchgao nò de Ardènne, Éjfel òf Teutoburgerwalt, dan zèùrecht Jaques vur béjnao alles. Héj kòkt, bepòlt de roettes, réjt de bissemwaage èn zèùrecht mi zinnen ènstéékeleke lach vur ’n zieër aangenaame sfeer téjdes zòn wiekkèntje. Ik bén dan ók suuppergröts dè ik ‘m dizze óndersjééjjing mach gééve. Jaques ik dangk òw èn suuksès in òw stréjt.

Koester ‘t vléjje, verheuch òw óppe toekómst,
mèr geniet nòw saame van dizze vastelaovend

Prins Erwin I