Óppernééj enne verrassing

Óppe woenzich trèf ik de veurberéjdinge vur de vastelaovesmis èn de sluttelövverdracht. Veul tèkste zin hiervur èngeleevert èn ik mach méj dizze ‘éjge maake’. Di doe ik vandaach, èn um zeuven uurre hép ik mi vòrst Ron afgesprooke um dees tèkste saame dur te neeme. As ter óp dè titjstip geklópt wért, dan gao ik dervanutj dè Ron ók vur min deur sté. Mèr zòas zò dik dizze vastelaovend tòt nòw toe, löpt ’t wér gans anders as geplènt. Vur de deur stòn ónze nòbbers Eric èn Miranda, Stan èn Hilde, Willemien èn Marcel. Ók de dörskes van Stan èn Hilde zin derbéj, Elin, Anne èn Leah. Krèk óp dè moomènt kumt Ron ók binne. De nòbbers brénge óns ’n fantasties kedoo, ’n broeëtplangk mi dòrróp minne spreuk. De nòbbers wille éjgelek nòdè se zie: dè ik ’n afspraok hép wér gao, mèr zò wérrekt dè netuurlek nie. Ingkele versnaaperinge wéére gehalt èn de maanslèùj dringke ’n pilske. Sjòn um te zie: dè te nòbbers mi óns ‘meelééve’. Nie weetende wa ze nòch mieër in de plènning hébbe. Nao ’n dik uur doen de nòbbers sich wér óp husj èn, èn beginne Ron èn ik èn de veurberéjdinge. Di kan éfkes, want um hallef neege hébbe we mi Fred èn Silvie van Goe Gehusseld afgesprooke. Ik haa al ’n kedoo van ur gekrigge, mèr toe was Fred nie fit. Nòw gelukkich wal, èn der vòllecht enne hélle gezèlliggen aovent wies in de vruugge uurkes. Fred èn Silvie, èn netuurlek Ron bedangt!

Wa is óns Méél ’n dèùrpke
’n Dèùrpke klieën mèr sjòn
Ik bén der tòch zò gröts óp
Dè ik in dè dèùrpke woon 

(Tèkst utj ‘Óns dèùrpke’ van J. Ghielen/H. Betting)

Koester ‘t vléjje, verheuch òw óppe toekómst,
mèr geniet nòw saame van dizze vastelaovend

Prins Erwin I