Vastelaovend, dè bénne géj

De veule poozietievve reejaksies óp min prinselééve óppe sajt van de Kieveloeët doen méj hél goe. Veule maale bedangt dòrvur. 't Wérrekt dan ók zeeker zò mootieveerent um kónstant wér 'n verhaol te sjrie:ve. De uursten aovent nao 't Kéjsjeutebal dè ik den titj hép um hierövver te sjrie:ve, lukt me dè simpelwéch nie. 't Is twieë fibberwarrie èn min gedachtes zin de gansen dach al örges anders. Naamelek aachtien jaor geleeje. Inderdaat ’t is alwér aachtien jaor geleeje.

Hee Vastelaovend jao 't vuult zò gèk èn maf dees daach
Géj béént 't lééve in 't kléénj mi enne traon èn mi enne lach
Te sjòn um di te laote gao, want wittege wa ik ving
't Géft génne toekómst zónder hèrrinnering
Want vastelaovend, jao dè bénne géj

(Tèkst utj ‘Vastelaovend dè benne géj’ van De Knoetsòrre)

Ik léés nòch reegelmaotich 't kóndooleejansriggister. Óp enne vrimde menie:r haal ik hier kracht utj. Erik was netuurlek enne fantastiesse kéérel èn de veule sjònne poozietievve reejaksies die in 't riggister stòn, gééve die kracht. Ók léés ik nummer 434. Dè is min stukske èn dè duu méj nòch steets goe dè ik dè óp pepie:r hép gekrigge:

Wat kan een korte nacht lang zijn.
De hele tijd die wisselende momenten. Tranen, tranen van verdriet, wurrum gij, dan weer die lach op mijn gezicht. Denkend aan die momenten dat ik bij je mocht zijn. Na de oefenwedstrijd in Blerick, waar we met vier man doorzakte in de kantine, daarna bij cafe De Witte. De tijden bij Kubke op de zondagavond. De week in Portugal tijdens het Ek. Ut samen plaatjes draaien bij De Siem. Maar natuurlijk het samen spelen in "ons uurste". Het kampioenschap, de nacompetitie, de trainingen. We zochten mekaar op, want dan wisten we dat we een scherp duel hadden. Maar daarna de omhelzing,het pilsje en de mooie gesprekken tot laat. Want wij hadden kantinedienst.
Godsamme Sjief, ik mis je nu al.

Wat ben ik trots en blij dat je me toeliet in je leven.

Koester ‘t vléjje, verheuch òw óppe toekómst,
mèr geniet nòw saame van dizze vastelaovend

Prins Erwin I