De éllefde van den éllefde

Ennen daatum die ik nòjt mèr gao vergééte.

Kieveloeëters èn Kieveloeëterinne, ennen hélle goejjen aovent…..

Di waare de uurste weurt van prins Erwin den uurste óp ’t prinsebal óp den éllefde van den éllefde 2022. Éfkes dòrveur haa ik mi enne gebalde lingkervusjt in de leucht enne kreet van ópleuchting, bléjtsjap èn óntlaajiing  de zaal béj de Heere van Meijel ingeslingert. Ópleuchting, dè ik vòrt gén gehéjm mèr hoefde te bewaare. Blééj dè ik de prins van de Kieveloeët mach zin, èn óntlaajing dè ik ’t ènvaarde van ’t prinsesjap èngedurreft hép. ’t Is naamelek nie vanzèllefspréékent dè ik prins zò wéére…

’t Is énjtj sèptèmber èn ’t was koeëpzóndich in Méél. De femiellie Verheijen bestònde utj óns mam, óns Ellen, zwaoger Geert, daochter Pleun èn wéj, Lisette Fenne Amber èn óndergetieëkende, zitte gezèllech béj de Heere nòch wa te babbele. Ónze daochters hébbe toenèt mi Mekiko ’n fantasties óptréjje gegévve in de Dèùrepstraot. Èn nèt zòas aaltitj wért ‘t béj de Verheijens wér latter as wa ge verwaacht. ‘Zalle we der nòch énne vatte … vurutj nòch énne dan!’ èn dan wért der zèllefs nòch ’n hèpke geééte. Mènse sjuu:ve èn, èn gòn ók wér ewéch. Enne fantastiese middich wòr ik eenòrm van kan geniette.

Daachsternao gé béj méj de tillefoon. Rudy van de Heere van Meijel. Ik dingk mee détte réékening nie klòpt van daachsterveur. Mèr, zò zee Rudy gereuststèllent, de réékening is netjes betalt. Ik bèl éjgelek as veurzitter van de Kieveloeët. Èn óp dè moomènt kumter ennen bròk in minne kéél…

’t Zal tòch nie waor zin. Gòn ze méj nòw de vraoch stélle wòr ik aaltitj van hoopte dè ze die méj NIE zòn stélle? Want dan hoefde ik der ók nie övver nao te dingke. ’t Was nie dè ik zèèlef nie zò WILLE um prins te wéére. As rasèchte vastelaovesvierder willege de vastelaovend ók enne kieër meemaake as prins, mèr ’t was vurral dè ik ’t nie zò DURVE. Baang um fawte te maake. Al òw beslissinge, as ge der al énne makte, aaltitj bedingkende wa den ander dervan zò kanne dingke. ’t Was der ónbedoelt èn ónbewust ingesloope béj méj. Di gé netuurlek ’n héllen titj goe, mèr ’t ging óp ’n gegééve moomènt teege me wééreke, gelukkech!

’t Begeent teege me te wééreke, ’n jaor of neege truch. Wòr ik me alzelééve ’t beeste vuulde zónder faalangst zónder gedachtes, zeeker van minéjge zin, dè was óp ’t voetbalvèlt. Èn dè véélt dur ’n zwaore blèssuurre in énne kieër ewéch. Ik haa (èn hép) ’t dòr hél moejlek mee. In dien titj woore we gelukkech wal de grötse aawers van Fenne èn Amber. Twé fantastiese dörskes die nò ’n èntal jòrre mi de uurste ‘léévesvraoge’ kómme. ‘Papa, wéj moette dizzen aovent danse. Der kómme hél veul mènse. Ik dingk dè ik nie gao, want ik ving dè spannent.’ Èn dòr kwaam ik mi min weezje praot… ‘Dè moettege wal doe:. Di is ’n fantastiese kans, ge krie:chter spitj van as ge dè nie doet… gewoon doe:…’ Èn saoves lach ik in bét èn daacht: “Géj béént enne sjònne… Ge géft òw dörskes goe:j atviezze, mèr zèèlef doerrege der niks mi…”

Zijn hoofd zit barstens vol met plannen,
alleen het doen is een probleem.
Om stil te zitten alle reden, om op te staan vind hij er geen.
Zolang ie droomt is het net alsof het lijkt,
of ie toch iets van zichzelf ziet als ie in de spiegel kijkt
Maar als ik iets zou mogen zeggen, het is geen rechte lijn.
En de grens maar iets verleggen gaat maar zelden zonder pijn,
want de allermooiste bloemen, groeien vlak langs het ravijn.
En om die te kunnen plukken moet je durven bang te zijn.

(tèkst utj ‘Het Ravijn’ van Veldhuis & Kemper)

Titj vur verrandering

Èn dan kumt de vraoch… “Erwin, willegéj de prins zin van de Kieveloeët in ’t séjzoen 2022-23?”

Èn dan gé ter van alles dur méj hin, mèr vurral: “Di is ’T moomènt, di is DE kans um utj min véjlech wérreltje te stappe.” Dus nao ‘n (övverbòjjech) övverléch mi Lisette, want die is wal övveral vur te pòrre, hép ik Rudy gesprooke èn mi vólle övvertuu:ging JAO gezi. Ik WIL de nééj heerser wéére van de Kieveloeët. Èn watter dan gebeurt…

Ik loeëp dur ’n dóngker weechske. Afgesprooke is dè ik dòr örges ópgepikt gao wéére. Der stópt ennen òwtoo èn ik döjk derin èn wéch zin we… ’t liekt wal enne sèène utj enne fillem. ’t Is de wéék vur ’t prinsebal. Dizzen aovent wéér ik veurgestéélt èn ’t kómmietee. In den òwtoo klétj ik méj eum mi de ènweezigge klieër. Dòr zaat ik gans ónhèrkénbaar óp ’n gehéjme lókaasie. De vraoge wéére óp méj afgevuu:rt èn nò ’n kléénj hallef uu:r, hébbe ze méj ‘geraoje’. ’t Ónthaal nao min ónthulling, dè duu méj goe. Dangk èn ’t kómmietee. Èn mee vuulde ik méj de uurste sekónde wèlkóm.

’t Is hallef aacht óp den éllefde van den éllefde. Lisette èn ik roe:pe ónze wichter béj óns… “pappa èn mamma moette òllie nòch wa vertélle, en dè maagegéllie teege niemmes zégge.” … Fenne verraste méj… “Pappa wééregéj prins?” “Jao dörskes … pappa hi den ieër èn de kans gekrigge um prins te maage wéére. Èn ik hép jao gezi…” Nò hél veul vraoge krie:ch ik twé fantastiese knoe:vels. ’n gezinsknoe:vel makt ’n énjtj én di schitterende moomènt… We maage óns vérrich maake vur den aovent…

Lisette, Fenne èn Amber gòn nòr ’n gehéjme lókaasie wòr ze wéére ópgehalt. Ze wéére stiekkem nò de Heere gebroocht. Latter bleek di tòch wal ’n fantastiese ervaaring te zin vur óns dörskes. Ik stao veur in ’t kefee béj de Heere. Afgesprooke is dè ik dòr stao, want wéj gòn mi de kammerèùj aaltitj nòr ’t utjroe:pe van de prins. Èn ’t zò ópvalle as ik der nie béj zò zin, tòch ? Pilske in de haant as vòrst Ron óp enne fantastiese menie:r begeent èn ’t ópbaowe van de spanning. Ik vuu:l me éjgelek wal óp min gemak, tòt ’t moomènt détter ’n paar blikke minne kant óp kómme. “Wééregéj prins Erwin?” Ik antwoort mi: “Ge kéént me tòch… Dè doe: ik ècht nie!” Mèr ik hép zoeë nòch min zèùrech”. Óp dè moomènt kumt Piet Basten binne. Vaader van érpelemèèntje René Basten. Ik maak ’n ópmérking van: “Piet is te vruuch, die zalle ze wal hébbe gebèèlt netuurlek. René Basten, die wért prins!” Di wért dur de kammerèùj um méj hin gelukkech goe ópgepakt èn ik hép óp ’n duuvvelse menie:r den èndacht kénne verlégge. Pfoe!

Dan kumt ’t moomènt… Vòrst Ron die dur de miekroofoon schalt: “…Èn de néjje heerser van ’t Kieveloeëteriek is ……… Erwin Verheijen!”

Dördè ik nòch nie in de zaal bén geweest wét ik héllemòl nie wie der zin èn hoeveul mènse in de zaal ènweezich zin. Mèr de mééters van ’t kefee wies èn ’t poodiejum in de zaal vuu:le as ’n zéégetòcht. Iederieën is èntoezjast, iederieën filliesieteert méj, ik krie:ch sjaowerklópjes èn de uurste knoe:vels wéére gegévve. Wa ’n fantasties gevuu:l èn de twieffels èn ónzeekerhéjt verdwinje as snöw vur de zoon. Béj ’t poodiejum zie ik al min dréj prinsèsjes, Lisette Fenne èn Amber zin vieja de gehéjmen ingang èn de zéjkant van ’t poodiejum utjgekómme. Ik kie:k rónt, ik zie óns Ellen mi Pleun wal, mèr ik mis óns mam… dan wéér ik nò aachter gebroocht èn mach ik óns mam bèlle… “Mam ik bén de néjje prins van Méél…” uurst vèèlt ’n stilte, dernao kómme traone, “Ao wa sjòn!” Ze filliesieteerde méj èn toe kwaame de leegèndaariese weurt: “moet ik nòw kómme?”. Ik antwoort mi: “Dè zò òw sjòn stao!”. ’t Moomènt dè ik óns mam in de èèrem vie:l zal ik nòjt mèr vergééte. Krèk wie de reejaksie van óns Ellen die ik al gòwgenòch óppe tillefoon kan zie: … wa sjitterent … échte bruu:r èn zeusterliefde, Ellen bedangt!

Truch dè poodiejum óp want ik krie:ch de mantel eum, de stéék óp èn de sèpter in min haant. Dan is vur méj ’t sjònne moomènt wòróp ik min utjléch kan gééve èn de spreuk van min prinsejaor. Dè wért dur alle ènweezigge gewardeert. Sjitterent um mee te maake. Dangk òllie wal! Dòr stao ik dan. Tusse vòrst Ron, ieën van de Dólle Mòndig-maote van de Siem èn atjuudant Mark, min éjge zwaoger. Ik kie:k um méj hin. Ik zie alle leeje van de Kieveloeët, de daames mi Goe Gehusseld derbéj. Ik kie:k nòr de veurzitter. We knikke nò mekaar. ’t Zit goe, we gòn derveur!  

When you walk through a storm
Hold your head up high
And don't be afraid of the dark
At the end of a storm
There's a golden sky
And the sweet silver song of a lark
Walk on through the wind
Walk on through the rain
For your dreams be tossed and blown
Walk on, walk on
With hope in your heart
And you'll never walk alone

(tèkst utj ‘You’ll Never Walk Alone’ van Gerry & The Pacemakers)

SAAME as Kieveloeët hébbe we zin derin um SAAME mi de Kieveloeëters èn Kieveloeëterinne der enne fantastiese vastelaovend van te maake…

De resèpsie is in vóllóp beezich. Kammerèùj, vastelaovesbloe òf nie, Méélse wòrvan nie iedderieën mér in Méél wónt. Ze zin der allemòl. Klasse èn dè duu méj écht hél veul.

Minne (vastelaoves)maot Erwin Daems filliesieteert méj óp sen éjge menie:r mi de leegèndaariese uurste weurt: “Géj stómme knook!”. Femiellie, sjònfemiellie, fietsvriende èn zèllefs kòlleegaas. Dè verbaast méj, èngezie: ik der pas ’n hallef jaor èn ’t wèèrek bén. Af èn toe kie:k ik reustich övver de rééj mènse die mèr nie liekt óp te haawe. Kómme die nòw allemòl vur óns? Dè kan tòch nie!

Óppe footoo mi Goe Gehusseld, wa hép ik tòch óntiecheleke zin um mi òllie óp pa te gao, awtklasgenoote die ’n néjje klassefootoo wille maake, aaw prinse die me al wélkòm héétje èn Mark Jansen utj Bòks die veur méj sté: “Der zin mèr wénnich mènse wòrveur ik nò Méél zò réjje, mèr dòr bénnegéj der énne van! De uurste traone (van veule bén ik baang) die vóllege… sjitterende weurt Mark.

Èn zò gòn de uurste filliesietaasies mèr dur èn dur. Ók suuper is dè alle vriendinne van Lisette mi partners ènweezich zin. Sómmige baale dè ze ’n jaor te vruuch zin gestópt mi de Kieveloeët, èkskuus John èn Jolanda!

Nelis die in Zeevenem in de kentienne zit èn huu:rt dè ik prins gewórre bén. “We moette nò Méél!” zitjie teege zinne zoon Jordy. Erwin Verheijen is prins. “Is dè die jóng mi die kreum kneuk?” Nelis die bevestigt dè èn toe zee Jordy: “Dan moette we nò Méél!”

Zò hi ieddere filliesietaasie ennen éjge naam ’n éjge verhaol. Èn dörrum hi élleke filliesietaasie in wélleke vèùrem dan ók eenòrm veul waarde vur óns.

Nòchmaals, mèr dan nòw vieja dizze wéch, wille wéj òllie bedangke naames Lisette, Fenne, Amber èn méjzèèlef.

Allemòl hartstikke bedangt hiervur, feenoomeenaal!

De resèptie wért afgesloote want der zin nòch plichtpleeginge èn dievèrze óptréjjes geplènt. Den aovent verlöpt sjitterent èn ik geniet mi vólle teuge. ’t Wért utjéjndelek vééjf uurre in de vruugge mèèrge as de leeste (Hidde Knops) nò husj hin gé. (Ik bén der óndertusse aachtergekómme dè Hidde pas nò husj gé as iedderieën nòr husj is!)

De dörskes zin ók nòch óp. Wa hébbe ze genoote, dus pappa èn mamma ók. Tevréjje gòn we slaope, wa was ’t sjitterent.

Daachsternao begeent vruuch. ’n Bietje ópruumme mèr de uurste bezuu:kers mèlde zich. Twé kammerèùj die fréjdes nie kooste kómme zin Bertjan Trines èn Ron Wilms. Sjitterent dè zéj daachsternao mee kooste kómme. De leeste die ik nuumde kwaam gans utj Vèlde, klasse! De uurste pilskes wéére alwér genutticht. Dan kómme de andere kammerèùj van de ZÖK èn wért ’t husj versie:rt. Ók hie:r dangk ik òllie vur, fantasties! De haangtòffels wéére wér utjgeklapt èn utjeraart is ’t alwér gezèllich.

Ginswitj huu:r ik ’t lietje ‘Lééve de Kieveloeët’.
Ik kie:k èn zie ’n gruupke ónze kant utj gao.
Ze kómme deechterbéj
Ik zie ballónne
Ze kómme deechterbéj
Ik zie wichter
Ze kómme deechterbéj
Èn dan zie ik ‘t. ’t Zin de vriendinne van ónze twé daochters saame mi inkele aawers.
Dan sjie:t ik vól, di is zò sjòn.

Knoe:vele, high fives wéére gegévve èn dè wért enne fantastiese middich.
Géllie snappe wal dè ’t nie mèr allieën de vriendinne van Fenne èn Amber zin, mèr ’t ók vriendinne van méj zin gewórre.
Dörskes bedangt èn netuurlek ók dangk èn de aawers die di mee meugelek hébbe gemakt. Mènse kómme èn gao, zèllefs vòrst Ron mi partner Wendy kómme éfkes kie:ke.

Um vééjf vur zeuven is iedderieën wér ewéch. Gòw vat ik méj twé lampiejónne, óp nò Sint Marte. Jèjao, ’t lééve gé gewoon dur!

Ók óp zóndich veul bezuu:k gehat van kammerèùj èn bekéénde. ’t Was ók sjòn dè Marlies Thijssen gezèllich óp bezuu:k kwaam, dangk dòrvur!

Èn dan begeent de wéék.
Mòndich: vergaddering van de Kieveloeët.
Dinzich: bezuu:k van onze kléjjingman René èn Maud.
Woenzich: Footoos maake èn dernao vergadderen mi de vraolie van de Kieveloeët.
Dónderdich: bezuu:k van de vurrege prins Pascal Stappers mi zin vraow, vòrst Ron èn minnen atjuudant Mark.
Vréjdich: Héllemòl niks, èn dan is ’t zòtterdich De Méélse Liedjesaovend.


Koester ‘t vléjje, verheuch òw óppe toekómst,
mèr geniet nòw saame van dizze vastelaovend

Prins Erwin I